Uyandım güneş doğmadan
Doğruldum yatağımdan, üryan
Bir esinti ile bilincim yerine geldi
Yola koyuldum ilk ışık kaybolmadan
Sabah, ruhumu okşayan bir eldi
Güneşin ışıkları göz kapaklarımı deldi
Yol yorucuydu, özellikle geçerken
Gördüğüm güzellikler aklımı çeldi
Çok yanlış yaptım eğri doğru seçerken
Hatalarımı anladım ektiğimi biçerken
Dirildi zihnim ve açıldı gözlerim
Ellerime dökülen ebed suyundan içerken
Bazen oturup bir taşa geleni geçeni gözlerim
Yolculukta geçen güzel günleri özlerim
Böyle geçermiş bir ömür, böyle yaşarmış bir insan
Yolum kaybolsa da kaybolmuyor sözlerim.
©
2016 - 2021 Gece Dergi, Yavuz Selim Şen. Tüm hakları saklıdır.
Yorumlar
Yorum yazabilmek için Giriş yapmalısın.