Yaralarımız var;
Kanayan, kabuk tutan,
Hatta izi kalan.
İz bırakanlarımız var bizim,
Ve dahi bile bile acıtanlarımız.
Bir şeyler bir şekilde oluyor,
Şekilsizlere denk geliyoruz belki
Belki şemailimizi kaybediyoruz.
Her neyse, öyle bir şey işte...
Bırakın oluk oluk kanasın,
Tuz basar gibi acısın,
Neşter misali izi kalsın!
Korkmayın gitmekten.
Bazen sırf dönmek için;
Gitmekte gerekir.
Dönüşü yollardan gidin ama,
Gidin ki;
Her an döneceğiniz umudu da,
“Ya hiç dönmezse?” korkusu da,
Orada,
Hep orada kalsın.
©
2016 - 2021 Gece Dergi, Şevval Kopal. Tüm hakları saklıdır.
Yorumlar
Yorum yazabilmek için Giriş yapmalısın.