Milyonlarca rengin arasında ben hangisiyim? Kendi kendine yetebilen bir ana renk olabilir miyim mesela? Yoksa karışmam mı lazım diğerleriyle? Dolaşmam mı lazım nice tonun arasında? Yaşantımı ellerime sığdırdığımda heyecanıma en çok ne yakışır? Endişem hangi renk ile tasvir edilebilir? Hayal kırıklığımı hangi renge benzer? Kaç fırça darbesi gerek tamamlamak için beni?
Ömrüm atölyemdir benim. Duygular fırçalarım. Bir palet yetmez bana. Dahası gerek, ruhumu boyayabilmek için bu tuvalin üzerine. İşte o zaman sanatsal bir harekettir sağduyumu köreltişim. Görünmeyen kelimelerimdir beyaz. Söylemediklerimdir biraz. Gerçekliği içselleştirerek derinlik katarım mavi gökyüzüme. Bir deniz ülkesine dönüşür hırçınlığım, dalgalar oluşturur denizköpüğü yeşilinde. Yarısı gece matlığında bir dokudur karanlık gözlerim. Saklayamadığım telaşımın gölgesi düşer kalbimin etrafına. Kızıla çalar sevdam, hislerimin diyarında. Bir yaz günü kadar yakan turunculara bürünür çocukluğum ve sahnelenir ömrümün yarısında hatıralarım.
Yeniden doğuşum, neşeli bir mercan pembesi detaylarıyla işlenir hayallerimin ortasına. Gizemli bir yüz çehresi belirir ışığın kırıldığı noktada, gençliğimdir bu benim, saklanmıştır endişenin korkusundan. Ayak bastığım bu kestane rengi topraklar, yaşamın dinginliğidir işte. Buğday sarısı tarlalarıma ekmişimdir, dağınık saçlarımı. Bir dünya ağacına bağlanır köklerinden yazgım. Doğumum ametist gibi parıldıyorken varlığın sancısına, kuşlar gibi çırpınıyordur içimdeki yaşam arzusu. Bulutlarca toplanır aydınlığı sarıp sarmalayan belirsizliğimde. Tıpkı masal dinlemeden büyüyen bir çocuk gibi açımdır edebiyata. Limon rengi şalım boynumda, mozaik desenli taşlı sokaklarımda gezinirken kaybolduğumu sandığım bir yanılsamadır aradığım hakikat. Antik bir griliktir geçmişim. Tüm detaylar beni anımsatır. Bu tablo lirik bir soyutlama olsa da güneşin ısıttığı kadar sıcaktır inan. Ve yaşam kadar gerçektir. Uykusuzluğun şafağından, sesimi gözetleyen bir hafiflikle süslenir dudaklarımda. Derim ki vakit var daha, bu tabloyu tamamlamaya. Her gün yeniden usulca giyinirim üzerime yeni günü. Boyanırım giderek farklılaşan duygularıma. Yeniden şekillenen hayatıma en derin çizgilerden ulaşırım. Zamanın yarım bakışları arasında, tutkuyla harmanlarım yarınlarımı. Ve kendi perspektifimden portrelerce insan katarım hayatıma.
