Kendisiymiş gibi sevdi aslında ama
“Hayır, sevemem; gururum.” dedi geçti.
En fazla o istedi fakat
“Yok, alamam; gururum.” dedi geçti.
Ona vermek için aldı ama
“Olmaz, veremem; gururum.” dedi geçti.
Tüm içtenliğiyle konuşmak istedi fakat
“İmkansız, konuşamam; gururum.” dedi geçti.
Ertesi sabah oturduğu mekânda,
Yaşlı bir adam “Buyurun efendim, menü.” dedi.
O yaşta kendisine efendim denmesine aldırmadı,
Aldı ve sipariş verdi; “Gururum.” demedi.
Bir sabah otobüste iken
Hamile bir kadın bindi, dolu otobüse.
Kulaklığı kulağında kadına baktı,
Sonra döndü dışarı; “Gururum.” demedi.
Bencil gurur, gerçek midir?
İnsan, insan olur; gurur nedir bilir.
Kimisi de insanım sanıp
Gururluyum diye geçinir.
©
2016 - 2021 Gece Dergi, İbrahim Miraç Kurtulmuş. Tüm hakları saklıdır.
Yorumlar
Yorum yazabilmek için Giriş yapmalısın.