Apartmanlardan kaçıp denize sarılıyorum.
Araba sesleri geliyor,
Deniz araba seslerinin arasında saçlarını savuruyor kumsallara
Kumsallarda kum çok
Aşk yok.
Araba sesleri arasında kaybolmuş bir duvar
Yıkılmış binlerce kez
Pes etmek nedir bilmeyen
Vazgeçmeyen bir duvar.
Ben o duvarın altında kalmış bir aşkzede
Kayıp,
Denize uzak
Bir dumanın altında
Duyuyorum sesinizi
Beni unuttuğunuzu,
Çığlıklarım egolarınıza çarpıyor
Duvarın bir parçası oluyorum
Yeniden insanların arasına giriyorum,
Bazen bir gecede dinleri,
Bazen yıllarca aşıkları ayırıyorum.
Hisset beni sevgilim
Seni bir betonun içinden seviyorum
En kalabalıklarda bile yalnız kalıyorum.
Arabaların geçtiği deniz kenarlarında,
Apartmanların dış cephelerinde,
Camilerde, kiliselerde
Hep en kalabalıklarda olan ben
Hep yalnız...
Bu yalnızlığımı kimseyle paylaşmak istemiyorum.
Seninle konuşuyoruz
Bulutlarla yıldızlarla
Sonra bulutlar kaçıyor, yıldızlar göçüyor
Ve sen susuyorsun
Sadece damlaların düşüyor aralık akşamlarına
Söyle neden susuyorsun Tanrım
Deniz bile derdini anlatıyor taşlara vurarak
Arabalar toprakları eziyor, ses çıkartıyor.
Ve gemiler köpürtüyor denizi
Deniz konuşuyor.
Bulutlar bir şeyler çiziyor gökyüzüne
Gökyüzü konuşuyor
Bulutlar bile susmuyor
Söyle neden susuyorsun?
Peki,
susmaya devam edelim
İnsan sustukça ölüyormuş
Bir ırmak susarsa göle dönüyormuş
Gözyaşlarım duvarları ıslatan yağmur damlaları
Denize dökülen ırmaklar,
Durmuyor hiç
Biliyorum durursa göle döner,
Irmak kurur
Çöle döner
Susarsa gözyaşlarım ölürüm ben
Biliyorum,
Susmuyorum hiç.
İnsanları sevmiyorum ve ırmakları
Ölümlü hiçbir şeyi sevmiyorum
Sevgiyi, aşkı
Kendimi.
Bir onu sevmiştim
Bir de seni
O bakmadı giderken arkasına bile
Dokundu duvarlara, görmedi gözlerimi
Konuştu çokça, duymadı sesimi
Sen de konuşmadın
Söyle neden gitti?
Neden sustun?
Neden böyle bitti Tanrım?
Aşık bir adam olmak isterken, ayrımcı bir duvar
Bana ölmek de yaşamak da intihar.
