Bir anlığına durdu dünya,
Ve düşündüm seni
Yüzünün nasıl olduğunu ve
Parıldayan ama yorgun gözlerini
Minik bir serçeye benzeyen kalbini
Hiç unutmadım ki...
Senden sonra ne yaşadım ne öldüm
Tozlu birer fotoğraf karesindeki
İkimizin haline ağladım ve güldüm
Güzel bir sabaha uyanıyordum oysa,
Çiçekler çoktan açmıştı.
Ve bahar tüm neşesiyle
Dalgalanıyordu sokaklarda
Seni unuttuğuma emindim o sabah,
Ne sesin ne yüzün
Gelmiyordu aklıma bugün
Kaybolmuştun benden bir anda.
Fakat dünya küçüktü yeterince,
Aniden bir ses geldi kalbime
Senin o ince ve nazik sesin gibi.
Sen olamazdın hayır, burada değil
Bugün değildi seni tekrar göreceğim gün
Direndim kalbimin ısrarlarına,
Aklımı dinlemeyi marifet sandım
Yüzümü dönmek istemedim sana.
Aniden bir çığlık duymuş olmasam
Yine geçip giderdim oradan.
Tekrar ve tekrar çığlıkların senin,
Yumuşak bir suda, serin bir havada yüzen
Bir kız çocuğu gibiydin
Güzel ama üşümüş ellerin.
Kanlar içinde kalmıştın,
Yerdeydin ve acı tüm benliğindeydi.
İki kelime söyledin bayılırken
Gözlerin yarı açılmış ve acırken
"Sen misin?"
