Neden kimse yanımda değil
Yanındayım diyenler bile
Yıllar önce toplanılan küçük bir masada,
Söz veren dostluklar bile
Solmuş bir çiçeğe bakınca
Onun acılarını görüyorum artık
Ve alıyorum onu koynuma
Dostumdur nasılsa diyorum
Acıları anlayan ikimiziz yalnızca
Bir tek ben miyim böyle gören
Her şey bir kuyunun içinde sanki
Ve ben kayboldum çoktan
Dağılıp gidiyorum ruhumdan
İpsiz çıkamam oysa kuyudan
Renkler nereye gitti?
Diyorsunuz ya hani hep bana
Hayat çok renklidir bayım
Tat almak çok kolay hayatta diye
Benim galiba her şeye kör olan
Her zaman farklıydım zaten
Herkes ve kendim için
İçinde yaşayan ve kapısı kapalı
Bir metruk ev misali
Tek dostu radyo sesleri olan
Yürüdüğüm yol uçuruma çıkıyor
Geri dönebilsem o da kolay değil artık
Bir ışık arıyorum zamanda
En ufak bir ışıltı olmazsa öleceğim
Yaşadığımı hissettirecek bir mutlu an...
Vardı aslında küçük mutluluklarım
Elimden almasalardı tek hamlede
Canım acıyor geriye bakınca
Unuttum ne demekti sevinç
Hislerim kayıp,
Uzak bir kentte bıraktığım evlatlar gibi
Düşünmekten bunaldım artık
Kalkmam mümkün değil ayağa
Hayat vurdu bir darbe daha.
