Hayat

Neden kimse yanımda değil 

Yanındayım diyenler bile

Yıllar önce toplanılan küçük bir masada,

Söz veren dostluklar bile 

Solmuş bir çiçeğe bakınca 

Onun acılarını görüyorum artık 

Ve alıyorum onu koynuma

Dostumdur nasılsa diyorum 

Acıları anlayan ikimiziz yalnızca

Bir tek ben miyim böyle gören 

Her şey bir kuyunun içinde sanki 

Ve ben kayboldum çoktan

Dağılıp gidiyorum ruhumdan 

İpsiz çıkamam oysa kuyudan 

Renkler nereye gitti?

Diyorsunuz ya hani hep bana

Hayat çok renklidir bayım

Tat almak çok kolay hayatta diye

Benim galiba her şeye kör olan

Her zaman farklıydım zaten

Herkes ve kendim için

İçinde yaşayan ve kapısı kapalı

Bir metruk ev misali

Tek dostu radyo sesleri olan

Yürüdüğüm yol uçuruma çıkıyor 

Geri dönebilsem o da kolay değil artık

Bir ışık arıyorum zamanda

En ufak bir ışıltı olmazsa öleceğim

Yaşadığımı hissettirecek bir mutlu an...

Vardı aslında küçük mutluluklarım

Elimden almasalardı tek hamlede

Canım acıyor geriye bakınca

Unuttum ne demekti sevinç

Hislerim kayıp,

Uzak bir kentte bıraktığım evlatlar gibi

Düşünmekten bunaldım artık 

Kalkmam mümkün değil ayağa

Hayat vurdu bir darbe daha.